Kartlife.nl - Het Kartforum

Casper

Gebruikers

Geregistreerd: 02-05-2008

Posts: 2,176

Verslag GP4 Kart Series (GP4) Circuit De Landsard 05-09-10

Verslag GP4 race 5 Circuit De Landsard Eindhoven 05-09-10

Een verslag van een geslaagde racedag schrijven is meestal een moment van genieten. Al denkend aan hoe de racedag verliep beleef je de dag opnieuw. En dat was dit keer geen straf kan ik je wel zeggen. Wat hebben we op 4 en 5 september een heerlijk raceweekeinde meegemaakt op kartcircuit De Landsard Eindhoven, met de vrije trainingen op de zaterdag en de wedstrijddag op zondag.

Voordat ik verderga willen we nogmaals alle aanwezigen; Ouders, rijders, teamleden en bezoekers, bedanken voor het mogelijk maken van de GP4, want de steun die u ons in de rug geeft is niet “gewoon”. We beseffen dat terdege. De mails die we van u mochten ontvangen sterken ons in onze gedachtegang over hoe racen er ook uit kan zien en kan worden beleefd. Want dat is GP4: Beleving in een ontspannen sfeer.

Samen met u brengen we het viertaktracen naar een hoger level. De GP4, de Groene Kartserie, is een moderne raceserie helemaal anno 2010. En met groen bedoel ik niet de blaadjes aan de boom, maar een serie waarin we samen met importeurs, teams, rijders en overige geïnteresseerden werken aan cleane races, waar gelijkwaardigheid de boventoon voert en waar milieuaspecten serieus worden genomen.
U voorziet ons van de nodige informatie waar we veel mee kunnen en vooral mee willen doen. Toezeggingen worden in no time omgezet in daden, zoals de door u gewenste kwalificaties, langere heats, verbeterde puntentelling, motorcontroles die worden uitgevoerd door van de organisatie onafhankelijke steunpunten en het gebruik van toerentellers in de VT250. En zo blijven we doorgaan.

Zesenvijftig deelnemers kwamen daar op de mooie baan van De Landsard aan de start. En als er niet een aantal rijders op het laatste moment vanwege motorproblemen had moeten afzeggen waren we de zestig gepasseerd.
Dat was mijn eerste mijmering toen ik op zaterdag de goed gevulde paddock betrad. Een vergelijking met de eerste race in Spa Francorchamps drong zich aan mij op. Niet in woorden te vatten, gewoon een gevoel van “We zijn met z'n allen op de goede weg”.
Op dat moment bleek me ook hoe ontspannen de mensen met elkaar omgaan. Heerlijk die hartverwarmende momenten. Nieuwe gezichten naast de ondersteuners van het eerste moment maken het feestje compleet. Als je dan ook terloops van een deelnemer hoort dat het plezier in racen weer helemaal terug is doet dat goed, heel goed. Of zoals een sympathieke Limburger het twee dagen later verwoordde: “Dit is amusement ten top. Ik geniet nog na”.
En dit bracht me er toe om een keer een sfeerverslag te schrijven, waar ook de in dit verslag geplaatste foto’s recht aan doen. Actiefoto’s treft u bij het verslag op http://www.racexpress.com/index.php?nav … &nid=27136 en op www.gp4kartseries.com, waar ik u graag naar verwijs.

Lekker hectisch was het al vroeg op de zondagochtend. Kart afstellen in het aanwezige zonnetje, sommige technici die nog even stressen om alles op tijd klaar te krijgen, maar uiteindelijk staat iedereen gewoon weer aan de start van de kwalificatie.
Op veler verzoek hadden we de Senioren en Junioren klassen gescheiden. Met ook de VT250 Junioren apart van de Senioren aan de start hadden we het tijdschema aan moeten passen. Maar het klopte ook dit keer. Alle races vingen mooi op tijd aan.

Honda Cadet
De KIDs in de Honda Cadet klasse kwamen als eersten aan de start. Jan Stuut voor mij nieuw, onder begeleiding van papa en good old Kees Vos, pakte de pole, kort gevolgd door Calvin Streppel. Mooi man om die hummeltjes met hun grote helmen en hun grote hart, laagvliegend over die baan te zien gaan. De door ons voorgestane gelijkwaardigheid van de motoren was hier zichtbaar. Jeffrey Roeffen, teruggekeerd na een uitstapje, was het bewijs van de gelijkwaardigheid van de GP4 Honda motortjes, want hij handhaafde zich keurig in de kopgroep. Alhoewel kopgroep, het was 1 kopgroep, waarin heerlijk stuivertje werd gewisseld in de drie races van een kwartier.
Het was de racedag van Jan Stuut, want naast de pole pakte hij de snelste ronde in 54,423 sec. en won hij ook nog alle drie de races. Hij kreeg het niet cadeau, maar Calvin Streppel moest net dat kleine beetje toegeven om iedere keer net te verliezen. Geen nood, kijk maar eens naar bijgaande foto van Calvin. Breed hè?
Het was heerlijk om de lach van Kimberley van Drunick te blijven zien, ondanks dat het chassis niet meer meewerkt. Vol strijdend met Beer Dorrestijn, Beau Braster en grote kleine man Thom Nelissen was er de zichtbare lol. Zoals ik tijdens de prijsuitreiking al zei, de RK1 komt er aan voor Kimberley. En dan gaan er een paar stil worden

Trouwens even tussendoor; We kregen een voorstel om de prijsuitreiking voor de KIDs wat eerder te houden. Denk er even over na als ouder, maar we willen de prijsuitreiking gaan verzorgen tussen de laatste serie races door.

RK1 Junior en B&S Junior
Zeventien aanmelding waren er te noteren bij de RK1 Junioren, maar helaas moest Lucien van Doorn vanwege een defecte motor de race aan zich voorbij laten gaan. We treffen Lucien weer in Lelystad.
Tel bij deze mooie groep de zes B&S rijders op en we hadden een aardig deelnemersveld in de Juniorenklassen.
De strijd was heftig, maar fair. De WL had de zaakjes met de vaste crew aardig voor elkaar, ook bij hen straalde de lol er af. Kan ook niet anders bij zoveel strijd.
Matthijs Vandewalle was erg gedreven en erg snel. De jongeman uit de KWM stal pakte de pole, de snelste ronde in 50,116 sec. en de drie race overwinningen. Drie race van 20 minuten aan kop. Knap hoor.
Achter hem was het vechten om de titel “Best of the Rest”. En daar kwamen voor in aanmerking Martijn Harpe, Brian van Lit, Ruben Winia, Tim Salomons, Nick van Etten en Brian Kroon. Ook Gianni don Carlo Spin moet eigenlijk in dit rijtje genoemd worden, maar hij kreeg helaas te maken met pech in de tweede race. Zijn derde en zesde plaats in de andere twee races zeggen veel over zijn kwaliteiten en geven hoop voor de toekomst.
De rijders die ik noemde zijn in deze volgorde geëindigd in de eindstand. Maar, die volgorde kon alle kanten op. Er werd aangevallen, geblokt, gebluft, toegeslagen, teruggeslagen. Noem maar op. Wat een heerlijk schouwspel. Martijn Harpe moest net iets toegeven op Matthijs, maar weer net iets te snel voor Brian, waardoor hij zich uit de groep wist te rijden. Martijn reed knap naar een tweede plaats via de raceresultaten 2, 2 en 3.

De tweede groep deed het keurig. Ook als een grote homogene groep van race naar race. Vaak met nieuwe rijders die hun beste beentje voorzetten, zoals willekeurig hoor, Thomas Kuip, Heleen van de Vossenberg en Robin Kalf, die laten zien dat het in racen niet alleen om die eerste plaatsen gaat, maar vooral om het genieten, het racen, de strijd in een groep. Waarin ik toch Heleen nog even in het zonnetje wil zetten. Meiske wat ga je er op vooruit, om trots op te zijn.

Bij de B&S junioren was er ook een rijder heer en meester. Timo Pahler uit het TKS kamp reed de sterren van de hemel. Hij miste net de pole, die was voor Jentsen Adriaenssens, maar won wel de drie races en deed dat met ook nog de beste tijd in 52,177 sec. Opa glunderde zichtbaar.
Ook hier een rijder die zich uit de achtervolgende groep wist te worstelen. Darragh Adriaenssens. Drie keer een tweede plaats toont de kwaliteit van deze Belgische topper in spe.
Chris Ebbing, Jentsen Adriaenssens en Sebastian Sustrunck vochten een verhit duel uit en pakten alle drie een topklassering in een van de drie races. Chris vulde de laatste trede op het podium. Twee keer TKS dus.
Gastrijder in de B&S actie Mazear Rezaei reed voor het eerst op een buitenbaan. Hij zette zijn beste beentje voor, kreeg de nodige tips mee en had de dag van zijn leven. Mooi om vader en zoon zo blij door de dag heen te zien gaan. Weet je weer waar je het voor doet.

De tussenstanden geven de spanning aan. Kijk maar eens op www.gp4kartseries.com, trek de twee schrapresultaten er af en zie hoe dicht de eerste drie, Martijn Harpe, Brian van Lit en Brian Kroon bij elkaar staan. Het gevolg van een uitgekiende puntentelling. Spanning tot de laatste wedstrijd.

RK1 Senior en B&S Senior
In deze klassen 10 rijders verdeeld over 4 B&S en 6 RK1. Een relatief kleine groep, maar ook hier zien we groei. Je wilt hier toch gewoon bij zijn nietwaar?

Bij de RK1 waren het Ashley Raven, Mitch Verheijden, Nicky Meyer, Max van Benthum, Naomi Eliaser en Michael Viroux die onder het toeziend oog van dhr. Schuurman de honneurs voor RK1 waarnamen.
Ashley wond er geen doekjes om en trok vol ten strijde. Via twee tweede en een eerste plaats trok hij de dagzege naar zich toe.
Dat houdt in dat er twee andere rijders een race wisten te winnen. Dat waren Mitch Verheijden en Nicky Meyer, wat aangeeft hoe dicht het bij elkaar zat. Pa Eliaser kan trots op Naomi zijn, want zij snelde via een derde, zesde en vierde plaats naar de vijfde stek algemeen, voorafgegaan door Max van Benthum en achtervolgd door Michael Viroux, die zich iets meer van de race had voorgesteld.

We hebben het wel eens over indoorrijders. Nou, deze dag stond meervoudig individueel kampioen Keven den Ouden als gastrijder in de B&S actie aan de start. Kevin is een uitzonderlijk talent. Wisten wij al langer, maar de outdoorwereld nog niet. Wel, Gerard zette een mooi kartje neer, startte de motor en had niet direct door wat voor een talent hij in de tent had. Eenmaal op de baan bleek dat onomwonden, want Kevin ging nadat hij aan de kart gewend was, als de spreekwoordelijke brandweer, won de drie races en pakte de snelste dagtijd in 53,448 sec.
Even leek het er in het begin op dat Aaron Hendrickx hem zou kunnen bedreigen, want Aaron pakte de pole. Ook knap, maar Kevin was niet bij te benen. In zijn vloeiende stijl duldde hij niemand in zijn buurt. Alhoewel, beetje overdreven van mij, want ook nieuwkomer Niels Mutser, ook al zo’n indoortopper had pas ook "een kartje gekocht” en bleef Kevin aardig bij. Bijgestaan door pa en ma en Hans van Zuijlen ging het knap naar P2.
Aaron Hendrickx en Harrie Buelinckx zagen dit met lede ogen aan. Nu moesten ze hun meerdere in "dien Ollanders" erkennen, maar volgende keer kan het zomaar weer anders zijn.

VT250 Junior
Na de eerste VT250 Junior race in Emmen waren de verwachtingen hooggespannen. Weer zes rijders aan de start, waaronder de van de Rotax Max overgekomen Erica van Zuijlen, bonden de strijd met elkaar aan. Drie dames waren maar liefst vertegenwoordigd in deze snelle jeugdklasse, met naast Erica, Yvon Harpe en Cathelijne Evers.
De potentie van de klasse bleek vanaf de eerste meter in de kwalificatie. De tijden zaten zo dicht bij elkaar dat we er eens recht voor gingen zitten.
Het was Yvon Harpe die erg snel was met de Vampire en de pole pakte. Net voor Erica van Zuijlen met de SwissAuto en Brian Kroon met de Vampire.

Styan Zwerus kwam met de splinternieuwe Tech F1 aan de start en ik moet zeggen, die motor gaat ook erg goed. Cathelijne Evers op Vampire en snelle Bart Navis met Oral maakten de groep compleet.
De strijd aan kop ging drie races lang tussen Yvon, Erica en Brian. Erica, gewend aan de Rotax Max die in de toerenbegrenzer schiet, heb ik de hele dag met een big smile rond zien lopen. Toch wel even iets anders zo’n viertaktkanon dat maar blijft gaan op het rechte eind. Vader Hans en dochter Erica hadden er zichtbaar zin in.
Erica en Brian vochten twee races om P2, omdat Yvon er echt als een speer vandoor ging. In race 2 was Erica de sterkste, in race 3 Brian, zodat de derde race van 20 minuten de beslissing zou moeten brengen.
Styan, Bart en Cathelijne reden zeer verdienstelijk. Even wennen nog aan de snelheid, maar ze komen er aan. Ze hadden mooie gevechten om P4.
Ja, en dan race 3. Yvon valt stil, krijgt de kart aan de loop, ziet de rest voor zich uit het zicht verdwijnen en zet de achtervolging in. En zo komt ze op de bumper van Bartje, haalt binnendoor in. Bart countert, iets te enthousiast misschien, klein race-incidentje, grote gevolgen, tikt Yvon aan, zij valt stil, krijgt de kart weer aan, gaat verder, eindigt als vierde achter Bart. Pfffffffffffff even adem halen.
Erica rekent vakkundig af met Brian. Brian sluit aan, valt aan. Tandje erbij voor Erica, en op naar de winst.
Styan wordt knap derde, Cathelijne, de dekselse kleine Limburgse dame snelt naar P5.

Deze uitslag zou inhouden dagwinst voor Erica. De WL zag het incident gebeuren. Niets dat niet onoverkoombaar was, maar wel een waarschuwing opleverde voor Bart, waardoor hij +3 plaatsen kreeg toebedeeld. Niet erg, waarschuwingen horen er op zijn tijd bij. Echter de rest schoof een plaats op, waardoor Erica en Yvon beiden op 6 pnt. uitkwamen en Brian op 7. Spannend hè?
Yvon’s snelste rondetijd was sneller dan die van Erica, waardoor Yvon dagwinnaar, ahum dagwinnares werd, voor Erica en Brian.

VT250 Senior

Voor aanvang raceweekeinde zegden helaas twee rijders af vanwege motorische problemen, Rik van Beek en Paul Sieljes. Terwijl Christian Martens vanwege een vervelende blessure niet mee kon doen. (Beterschap Christian).Hopelijk zijn de jongens er in Lelystad weer bij.
Ze misten helaas deze mooie VT250 Senior race, want mooi werd het.
Voor het eerst reden een aantal rijders met door de organisatie uitgereikte toerentellers. Iedere race vier nieuwe rijders. Niet boven het vastgestelde toerental uitkomen was het motto. Een eerste maatregel om de gelijkwaardigheid in deze klasse te waarborgen en tunen tegen te gaan.

Erg benieuwd waren we of de pechduivel uit het kamp van vader en zoon van Beek verdreven was. We hoopten er wel op, want een mooie race rijden was de mannen gegund.
En zo gingen we de kwalificatie in, waar Onno Tunsch de snelste bleek te zijn. Trots stond onze oosterbuur met zijn mooie gele combinatie op de polepositie.
Rick Westerlaken was er voor het eerst bij en kwalificeerde zich ook vooraan in het startveld, evenals Thijs van den Heuvel en Robin Valk.
En verdorie, ook nu kwam de pechduivel toch weer op bezoek bij Hans en Joey van Beek. Geen eerste en tweede race was het gevolg. Hans bedacht zich niet en racete naar Ede om een motor op te halen. Hij was terug voor de derde race. Wat heb je dan wat voor je sport over man!! Geweldig.
Na de rollende start werd het een strijd van jewelste, een homogene groep die al vechtende de 20 minuten doorkwam. Het was Rick die de winst in deze race knap voor zich opeiste.
Onno Tunsch viel helaas uit, jammer, want hij had de zaakjes goed voor elkaar.
Jeroen van As was flink op dreef. Hij dreef de Oral motor tot het uiterste en reed verdienstelijk met de experimentele Lenzokart. Thijs van den Heuvel had het aan de stok met Simone Bouwhuis. Simone reed super, maar kwam net iets te kort op Thijs. Ze toonde wel aan dat zij de nodige potentie heeft.
De familie Martens was vertegenwoordigd door Angie en Jeroen. Ik verbaas met telkens weer over Angie. Zo tenger en dan zo snel in zo'n brok geweld. Ze eindigde op een mooie zevende plaats.
Broer Jeroen had een mindere eerste race, onwillige motor. Hij reed nog naar zes achter Robin Valk, maar hij was er zichtbaar niet blij mee. Robin reed sterk en was vol in gevecht met Simone, die weer als vanouds gaat presteren.

De tweede race was er weer een voor Rick Westerlaken. Rick liet er geen gras over groeien en reed soeverein naar de winst. Hij moest wel alles geven, want achter hem waren het de beide Jeroenen, van As en Martens die vol op aanvalskoers bleven. Van As naar twee, Martens naar drie. Onno Tunsch kwam naar voren vanaf P8 en race als een raket door naar vier. Nog een rondje en hij had de aansluiting gevonden, maar voor hem was de race net te kort.
Thijs van den Heuvel reed steady naar Vier. Hard werkend en erg strak rijdend. Mooi om te zien.
Robin Valk moest een plaatsje prijs geven door de opmars van Onno Tunsch, maar handhaafde zich mooi op zes. Net voor Simone, die nu door een onwillige motor werd verrast, en die op haar beurt net Angie voor bleef.

Race drie moest de beslissing brengen. En dat gebeurde natuurlijk ook. Het was nu Jeroen Martens die vol doortrok en in een bekeken race naar de overwinning vloog. De race was zoooo spannend. Ook al omdat Onno Tunsch weer naar voren knalde en de strijd aanging met Westerlaken en van As. Onno pakte de tweede plaats, waardoor Westerlaken en van As de onderlinge strijd om de derde plaats en daarmee de dagwinst uitvochten. Toen Onno nog tussen hen in zat was er nog hoop voor
Jeroen. Maar Onno passeerde hem en ging door naar twee, waardoor Rick en Jeroen beiden beseften dat de vierde plaats van Rick voldoende was voor de dagwinst.
Simone viel uit, even later gevolgd door Angie. Toch opgewekte gezichten bij de dames, want beiden wisten dat er meer aan zit te komen in de nabije toekomst.
Robin Valk kreeg ook problemen met de kart, en zag de gelukkig toch in race drie aantredende Hans en Joey van Beek voorbij komen. En nu maar hopen dat die prachtig gespoten groene karts de volgende race vooraan mee kunnen strijden. Want dat gunde iedereen de racende vader en zoon.

De snelste ronde en de pole waren voor Onno Tunsch. Hij ging zodoende met twee extra punten naar huis.

De prijsuitreiking was zoals u van ons gewend bent. Iedereen in het zonnetje zetten en dan vooral de kleinsten, die ook nu ieder weer onder luid applaus hun beker op mochten halen en allemaal het podium konden betreden.

Voor ons was de racedag veel te snel voorbij. Nogmaals dank voor uw aanwezigheid.

Ik wil u nog graag verwijzen naar het verslag op www.racexpress.com met mooie actiefoto’s en onze fotoafdeling op www.gp4kartseries.com.

We zien uit naar de volgende race: Het weekeinde van 9 en 10 oktober zal het Midland Circuit Lelystad het decor zijn van alweer de zesde GP4 race. Hopelijk tot dan.

---

C.point Racewear, Made to Win